İlk 15 yıl boyunca c’t, değişen editörlerin hazırladığı başyazılarda bilişim dünyasının güncel şikayetleri, trendleri ve gözlemleri hakkında mizahi bir şekilde yorum yapmakla yetindi. Diğer dergiler, ön sayfanın alt üçte birlik kısmına veya daha sık olarak derginin alt kısmına küçük bir karikatür şeklinde mizah ve ironiyi yasaklar. Yazı işleri kadrosu genellikle, bu noktada bu sayının avantajlarını az çok kuru bir şekilde öven baş editöre ayrılmıştır.
Duyuru
1998’in başında – birkaç sayıdan aylıktan iki haftada bir sayıya çıktı – ilk ön sayfa derginin en üstünde göründü ve tam sayfaydı. Ve yarım önlem olmadan: Pentagon’daki bir temizlikçinin klavyeleri fırçalarken nükleer savaş başlıklarını harekete geçirmesiyle uygarlığın sonundan söz edildi. Daha sonraki dergiler ayrıca, örneğin bir öğretmenin bilgisayar bilimi adı verilen yeni bir okul dersine yönelik ilk girişimlerini veya bir babanın ve bilgisayar meraklısının önceliklerini hicveden son derece sert manşetler içeriyordu.
İroni ve alaycılık profesyonel dergilerde karikatür şeklinde sunulsa bile her zaman sorun olmuştur. Bir okuyucu şöyle sinirlendi:
“Ct standartlarındaki kademeli düşüş artık Playboy uyumlu karikatürlerde bile açıkça ifade ediliyor. Kızarmış çocuklar ve aptal öğretmenlerden sonra bize ne teklif edilecek? Bunun gibi bir sayfa daha olursa aboneliğimi iptal edeceğim.”
1/1998 tarihli ilk ön sayfa: Dr. Strange çok heyecanlanırdı.
Neyse ki editöre yazılan bu mektup hakim görüşü temsil etmiyordu. Bir sonraki sayıda okuyucuların, örneğin Bay Szabo’nunki gibi, bazı farklı görüşlerini sunabildik:
“Bazen birçok bilgisayar meraklısının bodruma gülmek için gittiğini hissediyorum. İyi çalışmaya devam edin ve bazı huysuzların ruh halinizi bozmasına izin vermeyin.”
Sevgili Bay Szabo, ofiste olduğu gibi bodrumda da bilgisayarın önünde otururken bunu sık sık ve mutlu bir şekilde gülüyoruz. Mizahımız biraz daha özel ve Andrew Way’in de doğruladığı gibi sadece Almanca konuşulan ülkelerde takdir edilmiyor:
“Derginizi hobi psikologlarının bile okuduğunu görmek çok güzel. Şaka sayfanızın muhteşem olduğunu düşünüyorum ve bir İngiliz olarak benim için ne kadar siyah olursa o kadar iyi. Mizah anlayışı olan bir Alman var! Bir abonenizi kaybetseniz bile, “Emin olabilirsiniz çünkü derginize abone olmayı düşünüyorum.”
Çok teşekkür ederim Bay Way, ama bir konuda tamamen haklı değilsiniz: ön sayfamızın yazarları her zaman Avusturya’nın büyük kara mizahının iki Viyanalı temsilcisi olan Ritsch ve Renn’dir. “Kızarmış çocuk” tasvirine yönelik eleştirilere verilen yanıttan da anlaşılacağı üzere, Alman okurlarımızın çoğu da bunu beğendi:
“Ben (uzun süredir kitap okuyan biri, uzun süredir bilgisayar kullanıcısı ve tatlı bir kız babası) çizimi o kadar güzel buldum ki artık çerçevelendi ve çocuk odası girişinin yanındaki bilgisayarımın üzerinde asılı duruyor.”
c’t 4/1998: Kızarmış çocuklar ve kızarmış veri skandalı.
Öğrencileri porno izlerken veya sınav veritabanına girerken çaresizce dosyaları depolamak için bir depolama ortamı hazırlamaya çalışan bir öğretmenin tasviri de eleştirilere yol açtı:
“Bilgisayar okuryazarı olmayan ve açıkça yaşlı ve çirkin olarak gösterilen bir öğretmenin yer aldığı şaka sayfanız, bana göre kadın düşmanı ve hiç de komik değil. Bu tür şakalar yalnızca çocukluk ilişkilerini yürütmeyi başaramayan erkeklerde görülür. annelerinin yanında.”
Bu Retro makalenin yazarının bir bilgisayar bilimleri öğretmeniyle benzer deneyimleri vardı. Bilgisayar, kullanıcı tarafından çalıştırılıp çalıştırılmadığını umursamaz. BT donanımı, yazılımı ve dijitalleşme ile uğraşmak isteyen veya uğraşmaya ihtiyaç duyan herkes için yazamayız. Çünkü deneyimlerimizden biliyoruz ki: Bilgisayarlarla çalışmak istiyorsanız uzmanlık bilgisine, sabra ve bol miktarda mizah anlayışına ihtiyacınız var.
5/1998’de bir öğretmenin bilgisayar dersi tartışmaya yol açtı.
Her 14 günde bir Almanya’nın en büyük BT editör ekibi size BT güvenliği ve veri koruması, donanım, yazılım ve uygulama geliştirmeleri, akıllı ev ve çok daha fazlası hakkında güncel ipuçları, kritik raporlar, kapsamlı testler ve derinlemesine raporlar sunar. Bağımsız gazetecilik her şeyin başı ve sonudur.
(rop)
Haberin Sonu
Duyuru
1998’in başında – birkaç sayıdan aylıktan iki haftada bir sayıya çıktı – ilk ön sayfa derginin en üstünde göründü ve tam sayfaydı. Ve yarım önlem olmadan: Pentagon’daki bir temizlikçinin klavyeleri fırçalarken nükleer savaş başlıklarını harekete geçirmesiyle uygarlığın sonundan söz edildi. Daha sonraki dergiler ayrıca, örneğin bir öğretmenin bilgisayar bilimi adı verilen yeni bir okul dersine yönelik ilk girişimlerini veya bir babanın ve bilgisayar meraklısının önceliklerini hicveden son derece sert manşetler içeriyordu.
İroni ve alaycılık profesyonel dergilerde karikatür şeklinde sunulsa bile her zaman sorun olmuştur. Bir okuyucu şöyle sinirlendi:
“Ct standartlarındaki kademeli düşüş artık Playboy uyumlu karikatürlerde bile açıkça ifade ediliyor. Kızarmış çocuklar ve aptal öğretmenlerden sonra bize ne teklif edilecek? Bunun gibi bir sayfa daha olursa aboneliğimi iptal edeceğim.”
1/1998 tarihli ilk ön sayfa: Dr. Strange çok heyecanlanırdı.
Neyse ki editöre yazılan bu mektup hakim görüşü temsil etmiyordu. Bir sonraki sayıda okuyucuların, örneğin Bay Szabo’nunki gibi, bazı farklı görüşlerini sunabildik:
“Bazen birçok bilgisayar meraklısının bodruma gülmek için gittiğini hissediyorum. İyi çalışmaya devam edin ve bazı huysuzların ruh halinizi bozmasına izin vermeyin.”
Sevgili Bay Szabo, ofiste olduğu gibi bodrumda da bilgisayarın önünde otururken bunu sık sık ve mutlu bir şekilde gülüyoruz. Mizahımız biraz daha özel ve Andrew Way’in de doğruladığı gibi sadece Almanca konuşulan ülkelerde takdir edilmiyor:
“Derginizi hobi psikologlarının bile okuduğunu görmek çok güzel. Şaka sayfanızın muhteşem olduğunu düşünüyorum ve bir İngiliz olarak benim için ne kadar siyah olursa o kadar iyi. Mizah anlayışı olan bir Alman var! Bir abonenizi kaybetseniz bile, “Emin olabilirsiniz çünkü derginize abone olmayı düşünüyorum.”
Çok teşekkür ederim Bay Way, ama bir konuda tamamen haklı değilsiniz: ön sayfamızın yazarları her zaman Avusturya’nın büyük kara mizahının iki Viyanalı temsilcisi olan Ritsch ve Renn’dir. “Kızarmış çocuk” tasvirine yönelik eleştirilere verilen yanıttan da anlaşılacağı üzere, Alman okurlarımızın çoğu da bunu beğendi:
“Ben (uzun süredir kitap okuyan biri, uzun süredir bilgisayar kullanıcısı ve tatlı bir kız babası) çizimi o kadar güzel buldum ki artık çerçevelendi ve çocuk odası girişinin yanındaki bilgisayarımın üzerinde asılı duruyor.”
c’t 4/1998: Kızarmış çocuklar ve kızarmış veri skandalı.
Öğrencileri porno izlerken veya sınav veritabanına girerken çaresizce dosyaları depolamak için bir depolama ortamı hazırlamaya çalışan bir öğretmenin tasviri de eleştirilere yol açtı:
“Bilgisayar okuryazarı olmayan ve açıkça yaşlı ve çirkin olarak gösterilen bir öğretmenin yer aldığı şaka sayfanız, bana göre kadın düşmanı ve hiç de komik değil. Bu tür şakalar yalnızca çocukluk ilişkilerini yürütmeyi başaramayan erkeklerde görülür. annelerinin yanında.”
Bu Retro makalenin yazarının bir bilgisayar bilimleri öğretmeniyle benzer deneyimleri vardı. Bilgisayar, kullanıcı tarafından çalıştırılıp çalıştırılmadığını umursamaz. BT donanımı, yazılımı ve dijitalleşme ile uğraşmak isteyen veya uğraşmaya ihtiyaç duyan herkes için yazamayız. Çünkü deneyimlerimizden biliyoruz ki: Bilgisayarlarla çalışmak istiyorsanız uzmanlık bilgisine, sabra ve bol miktarda mizah anlayışına ihtiyacınız var.
5/1998’de bir öğretmenin bilgisayar dersi tartışmaya yol açtı.
Her 14 günde bir Almanya’nın en büyük BT editör ekibi size BT güvenliği ve veri koruması, donanım, yazılım ve uygulama geliştirmeleri, akıllı ev ve çok daha fazlası hakkında güncel ipuçları, kritik raporlar, kapsamlı testler ve derinlemesine raporlar sunar. Bağımsız gazetecilik her şeyin başı ve sonudur.
(rop)
Haberin Sonu